Als gelukkige dochter van een succesvolle zakenman heeft het leven mij best wel toe gelachen. Voor mij zijn deuren open gegaan die voor anderen jammer genoeg dicht bleven. Ik heb wel hard moeten werken en vechten voor waar ik nu ben. Ik ben de zakenpartner van mijn vader en reis de hele wereld over om onze klanten tevreden te houden. Klinkt allemaal fantastisch en bijna te mooi om waar te zijn. Het is ook te mooi om waar te zijn, want wanneer ik hier thuis ben dan sta ik er alleen voor. Niemand die wat eten voor mij maakt, vraagt hoe mijn dag was of een keer een arm om mij heen slaat.
Op advies van mijn zus ben ik nu dus hier, zuchtttt, wat moet ik hier nu neerpennen? Gescheiden, 2 kids, en kan af en toe wel een arm om me heen gebruiken. Dit lijkt me niet echt een verhaal waar een aardige vent op zit te wachten. Maar als je me nu de kans geeft om het je face to face uit de doeken te doen, dat is toch veel makkelijker?