Het leven heeft zoveel te bieden, maar als je een hele tijd in de rouw leeft, dan gaat alles langs je heen. Na het overlijden van mijn man, nu 3 jaar geleden, heb ik lange tijd nodig gehad, om weer op adem te komen, weer te kunnen leven, laat staan genieten. Dat punt heb ik nu toch echt bereikt, en ben zelfs weer in staat om nieuwe mensen te leren kennen. En wie weet ontstaat er wel wat moois..je weet nooit toch?
Ik kan hem niet vergeten en ik wil iets doen dat me gelukkig maakt. Ik hoop nog steeds gelukkig te zijn in mijn leven. Op mijn leeftijd verlang ik naar iemand die echt van me kan houden en me kan begrijpen. wie accepteert mijn gebreken en wil me nog steeds in zijn leven? Ik hoop nog steeds dat de juiste man in mijn leven zal komen.